23 Respiratoir distress-syndroom
- Inleiding
- Leerdoelen
- Pathofysiologie
- Klinische verschijnselen
- Diagnostiek
- Behandeling
- Preventie
- Complicaties
- Kennistoets
23 Respiratoir distress-syndroom
23 Respiratoir distress-syndroom
- Inleiding
- Leerdoelen
- Pathofysiologie
- Klinische verschijnselen
- Diagnostiek
- Behandeling
- Preventie
- Complicaties
- Kennistoets
Inleiding
Respiratoir distress-syndroom (RDS) is een verzamelnaam voor de respiratoire klachten bij de pasgeborene (figuur 1). Soms gebruikt men de term ‘IRDS’, waarbij de I staat voor infant.
RDS komt vooral voor bij te vroeg geboren kinderen (tabel 1). Bij voldragen pasgeborenen zie je het zelden en dan vooral bij moeders met diabetes mellitus en na een inleiding of sectio caesarea voordat de partus spontaan op gang gekomen is. Jongens hebben de aandoening vaker dan meisjes; het ziektebeeld verloopt bij hen doorgaans ook ernstiger.
Leerdoelen
• Veel complicaties van vroeggeboorte hangen samen met de ernst van de RDS. De behandeling ervan moet zo min mogelijk invasief zijn.
• RDS leidt tot BPD; BPD is ook een probleem van kleine luchtwegen en het gevolg van het feit dat de onrijpe longen verder rijpen in lucht in plaats van (vrucht)water.
• Het toedienen van corticosteroïden aan de moeder vermindert de kans op RDS met ongeveer 50% en moet, mits de conditie van het kind dit toelaat en naast toediening van weeënremmers aan de moeder, altijd worden geprobeerd.
• Bij een premature pasgeborene moet zo min mogelijk bloed worden afgenomen; voor bloedafname moet zeer zorgvuldig en weloverwogen worden gekozen.